zondag 10 februari 2019

Epos over de mens LVI


Van die pijn aan mijn poot ga ik uiteindelijk dood,
maar nu nog niet. Nog is het niet te laat om de volgende straat
te doorlopen, er een appartementje te kopen
voor veel te veel eigen geld, dat ik zorgvuldig heb geteld
voordat ik het gaf voor iemand zijn graf wie nu kleiner behuisd
dan ikzelf het appartementje niet meer nodig heeft
zodat ik ervoor kan zorgen dat het niet verkommerd
tussen al die andere zorgen van onbetaalde hypotheken
waarnaar de banken al gretig keken nog voordat ik het mijne kocht
hadden zij al gezocht naar een excuus om het voordelig
te kunnen stelen, net zoals al die velen waarvan zij het bezit claimen
nemen zij het uit iemands pijn, zo meedogenloos zij zijn,
leven die anderen inmiddels op straat, dezelfde straat die ik ben doorgelopen
met mijn pijnlijke poot om er een appartementje te kopen.

De sneeuw die nooit meer valt siert daken en straten,
kleurt de wereld schaamteloos wit, alsof alles opnieuw kan beginnen,
het nogmaals de kans krijgt onbedorven met elkaar te praten,
als maagden blij glimlachend de eerste draad te spinnen,
tot de dooi valt en de eerste dode lijkbleek en leigrijs
ons terug tot de orde roept, tot het wrede spel
waarbij de een van de ander eist zich over te geven
en het gedaan is met onbesuisd maar eerlijk leven,
de mens tot mens weer wordt, de wereld aan gort
en kapot, vol rommel en rotzooi, niet meer op te ruimen,
bendes de streek afschuimen naar dat van hun gading
tot de sneeuw toch nog valt en voor even bedekt
wat beter voor altijd bedekt zou blijven…

“We praten maar en praten maar”, verzuchtte het arme schaap
in zijn met wol bedekt vel dat zich wonderwel wist aan te passen
aan het klimaat. Bij regen of bij wind, bij hagel en bij sneeuw
had het schaap van niemand last omdat het iedereen al lang daarvoor
uit zijn wei had geschopt wie maar bleven praten zonder dat een van hen
veranderde om daadwerkelijk iets toe te voegen of weg te laten
waarvan het weitje groener werd of het gras met rust werd gelaten
bleef het schaap alleen om bij zichzelf vrolijk verder te blaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten