zondag 28 april 2019

Epos over de mens CXXXII


Grijs graait de zon uit het blauw
van de lucht, zo trouw
dat je haar niet ziet
en toch vergeet je haar niet.
De rijke gier verdient over kromgewerkte ruggen
maar beschouwt het als zijn verdienste
dat hij kan kakken op een gouden pot.
Het zijn zijn centen die hij de werkers moet betalen
hoewel hij zonder hen die centen zou ontberen.
Het huidig liberaal gedachtegoed
dat al vroeger werd verkondigd
al heette dat ideaal toen nog feodaal
dat eindigde onder het mes van de guillotine!

Het zinvol zinloze van geboren worden om te werken
wordt al lang niet meer verkondigd door de kerken
maar blijft het ledige doel om te presteren,
massale verdiensten te kunnen verteren
die anders misschien het algemeen zouden dienen.
Dan nog liever een lekkere burn-out verdienen
volgens het credo van de prestatiemaatschappij.
Nog liever te veel staatjes invullen dan wat extra zorg erbij.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten