Carnavalesk trekt de stoet langs straten en pleinen
waar meutes mensen deinen op het kabaal van hoempapa
huilt mama om haar verloren zoon die het leven liet
terwijl hij een heel ander lied zong van trommels en bazuinen,
hij tussen het kapot gebombardeerde puin liep te struinen
op zoek naar de valstrik die hij ook vond,
waarin zijn eigen dood geschreven stond.
De groei groeit de hemel in die daarom openbreekt
waarna het zich leegt op onze hoofden
als doodsteek van een soort
die alle anderen in de afgrond lokte
zonder zich om zichzelf of een ander te bekommeren
joeg het op het eigen gewin en faalde.
Ik weet niet waar de econoom het haalde
dat groeien eindeloos kan
zonder dat wie ook het gelag betaalde
van de bolvormige uitputtingsslag
door tienmiljard zielen
die uiteindelijk als evenzoveel slachtoffers vielen,
viel het doek, voorgoed,
verpletterde kinderen die niets hadden misdaan
maar het gedaan zouden hebben zodra ze groter groeiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten