Het is vreemd om van het leven te houden.
Als je het objectief bekijkt is het doffe ellende
en toch hechten wij eraan…
Wat zegt dit over mensen die tegen de verdrukking in
de dood willen ontkennen,
zich vastklampen ondanks ondraaglijke pijn
of een uitzichtloos bestaan?
Wat zegt dit over mensen waarvan vele vegeteren
en aan het eind zichzelf bejubelen om de jaren die zij zijn gegaan?
Wat zegt dit over mensen wanneer zij elkaar onderdrukken
en afmaken met ongekend plezier
terwijl het tenslotte toch ook met henzelf is gedaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten