zaterdag 13 april 2019

Epos over de mens CXVIII


De goed bedoelde arrogantie van “Ze kan me krijgen”,
alsof het een voorrecht is,
zegt alles over hoe man, vrouw zich tot elkaar verhouden…

Ik rook mijn voet kapot, mijn lijf naar de klote,
maar maakt het wat uit hoe de aftakeling begint?
Als dank voor een leven lang dienst komen de gebreken
om je te beperken in de handicap van het leven.
Het herinnert ons eraan dat we maar biologisch zijn
ondanks onze hoop op de contradictie van eeuwig leven
omdat zonder aftakeling en dood geen leven kan bestaan
is het uiteindelijk en tenslotte met ons gedaan!

De waarheid is zo getrouw nog niet
omdat de waarheid onbestaat.
Het is een overbodigheid met veel te veel facetten
die ons juist beletten te zien waar het werkelijk om gaat. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten