Except the
divine concentration on the path, which is without any doubt suspicious and
therefore the entrance has to stay unused, traffic from the earth surface is
normal to ensure communication between Nymphs and Gods. That’s why they choose
a D-tour and approached the hollow straight through the mountains without
crossing Torks’ path.
- ‘But why?’
- ‘Because we
know about last night, young man.’ Perlwachter stares at him and his eyes grow
bigger and flow together in a dark pool that slowly condenses. The contracted
iris starts to whirl as a depth with in it one endless deep center in which
Tork is being sucked.
He sees himself,
sleeping in the tent, harassed by dreams that show the fear to fail and
suddenly it seems that his spirit is being unhooked. He looks down at him, the
body grubbing in the dream that just faded he hears himself ordering to follow.
His body hovers and follows the mind that takes it to the far mountains where
it comes to rest and is being reunited in the dark cavern. Bandaged with black
fog that wheels him like a spider her prey and he is conscious of his nude
sticky body while the fog sucks and sprays gas that intoxicates. He bleeds
without wounds and understands that it is his soul that slowly leaks out.
He resists and
the white of his eyes flashes helpless up and down but at the same time he
feels so lucky that it cares less and less what happens. His body swells and shrinks
under the sucking pressure that hollows him from inside, slow but purposeful he
looses his self to stay behind as an empty useless shell.
Suddenly the dogs
storm through the caverns. They growl against the fog that seems powerless. Their
mighty jaws grab his arms and Tork feels how they pull to loosen him while
their glooming eyes force the whining fog backward.
Behalve de goddelijke concentratie op het pad dat
zondermeer verdacht is en waarvan de toegang ongebruikt moet blijven, is
verkeer vanaf het aardoppervlak normaal om communicatie tussen Nymphen en Goden
mogelijk te maken. Daarom kozen zij een omweg en zijn de kom dwars door de
bergen genaderd zonder het door Tork gebruikte pad te kruisen.
- ‘Maar waarom?’
- ‘Omdat we op de hoogte zijn van afgelopen nacht,
jongeman.’ Perlwachter kijkt hem aan en zijn ogen worden groter en vloeien
samen tot een donkere poel die langzaam verdicht. De samengetrokken iris begint
als een kolk te draaien met daarin één oneindig diep middelpunt waarin Tork
wordt meegezogen.
Hij ziet zichzelf, slapend in de tent, gekweld
door dromen die faalangst verraden en ineens is het of zijn geest wordt
losgehaakt. Hij kijkt omlaag naar zichzelf, het lijf dat nawoelt in de droom
die het zojuist verliet hoort hij zichzelf bevel geven te volgen. Zijn lichaam
zweeft en volgt de geest die het meevoert naar de verre bergen waar hij tot
rust komt en herenigd wordt in de donkere spelonk. Omzwachteld met zwarte nevel
die hem wentelt zoals de spin haar prooi en hij is zich bewust van zijn naakt
kleverig lijf terwijl de nevel aan hem zuigt en gas sproeit dat hem bedwelmt.
Hij bloedt zonder wonden en begrijpt dat het zijn ziel is die langzaam uit hem
lekt.
Hij verzet zich en het wit van zijn ogen flitst
hulpeloos heen en weer maar voelt zich zo gelukkig tegelijk dat het hem steeds
minder interesseert wat met hem gebeurt. Zijn lichaam zwelt en slinkt onder de
zuigende druk die hem van binnen uitholt, traag maar doelbewust, verliest hij
zichzelf om achter te blijven als een lege nutteloze huls.
Plotseling stormen de honden door de spelonken. Ze
grauwen tegen de nevel die machteloos lijkt. Hun zware kaken grijpen zijn armen
en Tork voelt hen trekken om hem los te sleuren terwijl hun gloeiende ogen de
jammerende nevel achterwaarts dwingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten