Tork shrugs. If
they are left alone this is ideal for the night. Laconically he drops the
rucksack when suddenly both dogs start to growl. He turns fast and looks tensed
at the slowly opening wall. The dark crack widens to let a long shape step into
the light of the garden.
Tork glows of
happiness. With a big smile Perlwachter comes forward with stretched arms and
he is not on his own; accompanied by some twenty Nymphs who fan out above the
moss.
- ‘What are you
guys doing here?’, Tork stutters amazed.
- ‘We are here
to assist, but don’t worry. This old garden is well screened. The Gods know
that you are here but at the moment out of their reach. On the path you are
visible, not here, and that’s the same for us, so we have a couple of hours to deliberate.
Not longer then the time to rest otherwise they become suspicious.’ Tork nods, yet
he doesn’t understand why the Nymphs take the risk and why especially this spot
should be invisible.
It seems not to
be the only place in Underearth that is outside perception for which a
combination of minerals in the rock is responsible because it binds the
broadcasted vibrations. While it is Torks’ intention to sleep here – and
therefore the emitted energy descents – the Gods expect the temporary lost of
contact which the Nymphs used by strengthen the neutralizing web that keeps all
emission in the hollow.
However the
Gods are not conscious of anything Tork asks himself immediately how the Nymphs
succeeded to be here unnoticed, but again Perlwachter has an explanation. The
Gods, like Tork encountered in the mean time, are aware and therefore aim all
their attention on the path and the Earthgate through which he entered. That’s
why Perlwachter and his companions used one of the other six gates; of course by
risking to be seen anyhow but within acceptable margins.
Tork schokschoudert. Als ze met rust worden
gelaten is dit ideaal voor de nacht. Laconiek laat hij de rugzak op de grond vallen
als plots beide honden beginnen te grommen. Hij draait pijlsnel om en kijkt
gespannen naar de langzaam openschuivende wand. De donkere kier verbreed om een
lange gedaante in het licht van de tuin te laten stappen.
Tork wordt warm van blijdschap. Breed glimlachend
stapt Perlwachter met uitgestoken armen naar voren en hij is niet alleen. In
gezelschap van een twintigtal Nymphen die uitwaaieren boven het mos.
- ‘Wat komen jullie doen?’; stamelt Tork verbaasd.
- ‘Wij zijn gekomen om je bij te staan maar maak
je geen zorgen. Deze oude tuin is goed afgeschermd. De Goden weten dat je hier
bent maar op dit moment ben je buiten hun bereik. Op het pad ben je zichtbaar,
hier niet, en dat geldt ook voor ons, zodat we een paar uur hebben om te
overleggen. Niet langer dan de tijd om te rusten anders krijgen ze argwaan.’
Tork knikt, al begrijpt hij niet waarom de Nymphen het risico nemen en waarom
juist deze plek onzichtbaar is.
Het blijkt niet de enige plaats in Onderaarde die
buiten de waarneming valt waarvoor een combinatie van mineralen in de rotsen
verantwoordelijk is omdat ze uitgezonden vibraties aan zich binden. Omdat het
Torks bedoeling is hier te slapen – en daarom de uitgestraalde energie afneemt
– verwachten de Goden het tijdelijk verlies van contact waarvan de Nymphen
gebruik maakten door het neutraliserend web te versterken zodat alle straling
in de kom blijft.
De Goden zijn zich van niets bewust maar Tork vraagt zich onmiddellijk
af hoe het de Nymphen lukten om hier ongemerkt op te duiken, maar ook daarvoor
heeft Perlwachter een verklaring. De Goden, zoals Tork inmiddels ondervond,
zijn op de hoogte en richten daarom al hun aandacht op het pad en de Aardpoort
waardoor hij binnenkwam. Daarom hebben Perlwachter en de zijnen gebruik gemaakt
van een van de zes andere poorten. Natuurlijk liepen ze kans toch te worden
gezien maar dat was aanvaardbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten