Spanje heeft een fascistisch verleden. Franco was vriendjes met Hitler en Mussolini. Dat is geschiedenis, en toch zijn er ook nu nog zaken die onmiddellijk aan dat verleden zijn gelinkt.
Zoals Hitler de autoweg introduceerde om zijn pantsercolones sneller te kunnen laten oprukken. Destijds een nadeel voor de velen die in geen tijd onder de voet werden gelopen. Nu een verworvenheid die reistijden aanzienlijk verkort.
Ik herinner mij nog de 50er jaren waarin een rit van het "nog onontsloten" Limburg naar familie in Rotterdam een tweedaagse onderneming was. De ene dag heen, blijven slapen, en 's anderdaags terug. Onvoorstelbaar in een tijd waarin internet in seconden de wereld overbrugt.
Spanje kent de kosteloze basisziekteverzekering, die de Generalisimo destijds bedacht om de bevolking achter zich te krijgen. Hij deed veel voor oud-strijders, vooral diegenen die niet ongeschonden waren teruggekeerd. Een van 's lands grootste loterijen, "Once", herinnert daar nog aan. De verkoop betekent werkverschaffing, en de opbrengst verzorgt ook nu nog de uitkeringen aan minder-validen.
Die Spaanse basisverzekering stelt niet veel voor, beweren inwijkelingen uit de meer verwende noordelijke landen, maar ze vergeten dat hier niets gratis is. Het is waar dat hulp van "Seguridad Social" geen enkele luxe kent, en dat medicijnen handje contantje moeten worden betaald. Maar als je een ambulance nodig hebt staat die in geen tijd voor je deur, compleet met een arts en twee man verplegend personeel, uitgerust met alle noodzakelijke apparatuur, en er is niemand die je na behandeling of vervoer met een rekening confronteert.
Toch kun je beter niet ernstig ziek worden met alleen die basisverzekering. Opname betekent een ziekenhuis met enkel de meest elementaire voorzieningen. Voor eten en drinken zal de familie moeten zorgen, want dat zit niet in het pakket. Doodgaan zonder dokter is in Spanje uitgesloten, terwijl je tegelijkertijd kunt creperen van honger, dorst, of een gebrek aan medicijnen. Zeker als je bij de armsten hoort die in grote getalen op straat leven. Wat moeten zij eten? Ik denk niet dat een van hun lotgenoten hen elke dag wat vuilnisbakgraaisel komt brengen.
Het Spaanse socialisme is een wel heel vreemde vorm. Openbaar vervoer is spotgoedkoop, zeker voor inwoners (Residentia). Voor een busrit die hier ruim €3 kost betaal je daar 50 cent, terwijl je aan de andere kant, na een leven lang werken, je maar beter een hele schare kinderen hebt om op terug te vallen.
Geen werk betekent in veel gevallen: geen inkomen. Bijstand of leefloon is onbestaande en een werkeloosheidsuitkering minimaal. Maar ook met een pensioen verhonger je als je woning niet vrij van kosten is en je geen familie hebt die voor je zorgt.
Zoals Hitler de autoweg introduceerde om zijn pantsercolones sneller te kunnen laten oprukken. Destijds een nadeel voor de velen die in geen tijd onder de voet werden gelopen. Nu een verworvenheid die reistijden aanzienlijk verkort.
Ik herinner mij nog de 50er jaren waarin een rit van het "nog onontsloten" Limburg naar familie in Rotterdam een tweedaagse onderneming was. De ene dag heen, blijven slapen, en 's anderdaags terug. Onvoorstelbaar in een tijd waarin internet in seconden de wereld overbrugt.
Spanje kent de kosteloze basisziekteverzekering, die de Generalisimo destijds bedacht om de bevolking achter zich te krijgen. Hij deed veel voor oud-strijders, vooral diegenen die niet ongeschonden waren teruggekeerd. Een van 's lands grootste loterijen, "Once", herinnert daar nog aan. De verkoop betekent werkverschaffing, en de opbrengst verzorgt ook nu nog de uitkeringen aan minder-validen.
Die Spaanse basisverzekering stelt niet veel voor, beweren inwijkelingen uit de meer verwende noordelijke landen, maar ze vergeten dat hier niets gratis is. Het is waar dat hulp van "Seguridad Social" geen enkele luxe kent, en dat medicijnen handje contantje moeten worden betaald. Maar als je een ambulance nodig hebt staat die in geen tijd voor je deur, compleet met een arts en twee man verplegend personeel, uitgerust met alle noodzakelijke apparatuur, en er is niemand die je na behandeling of vervoer met een rekening confronteert.
Toch kun je beter niet ernstig ziek worden met alleen die basisverzekering. Opname betekent een ziekenhuis met enkel de meest elementaire voorzieningen. Voor eten en drinken zal de familie moeten zorgen, want dat zit niet in het pakket. Doodgaan zonder dokter is in Spanje uitgesloten, terwijl je tegelijkertijd kunt creperen van honger, dorst, of een gebrek aan medicijnen. Zeker als je bij de armsten hoort die in grote getalen op straat leven. Wat moeten zij eten? Ik denk niet dat een van hun lotgenoten hen elke dag wat vuilnisbakgraaisel komt brengen.
Het Spaanse socialisme is een wel heel vreemde vorm. Openbaar vervoer is spotgoedkoop, zeker voor inwoners (Residentia). Voor een busrit die hier ruim €3 kost betaal je daar 50 cent, terwijl je aan de andere kant, na een leven lang werken, je maar beter een hele schare kinderen hebt om op terug te vallen.
Geen werk betekent in veel gevallen: geen inkomen. Bijstand of leefloon is onbestaande en een werkeloosheidsuitkering minimaal. Maar ook met een pensioen verhonger je als je woning niet vrij van kosten is en je geen familie hebt die voor je zorgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten