Na 15 jaar afwezigheid terug waar het begon: Nederland, en de veranderingen die er intussen plaatsvonden.
Wonen buiten dat kleine domein waar ik werd geboren, leerde me anders te kijken. Vooral het "kleine" valt op. Anders dit keer.
Ik was al eerder weg, voordat sateliet tv bestond, wat betekende dat de voeling verdwenen was toen ik terugkeerde. Dit keer ben ik op de hoogte, en weet niet zeker of ik dat wel wil.
Nederland wordt er niet leuker op. Nog belerender dan het was. Dat merk je als je buitenlands woont.
Cultuur wordt onthoofd. Wat vroeger een sluier werd genoemd, een veelgeziene dracht in het katholieke zuiden, is kopvod geworden, en er lopen hier mensen rond die vinden dat dit op zichzelf nog niet genoeg belasting is.
Ooit stond ik op de barricaden om het na-oorlogse juk van onze veel te jonge schouders te werpen. Naast mij stonden generatiegenoten die diezelfde nood scandeerden. En nu? Nu staan ze er weer, maar in hun achteruit. Ze willen terug, verdomme! Terug naar lullige ouwbolligheid.
Zijn zij het gevecht vergeten om het recht je te kleden zoals je wilt? De spijkerbroek (inmiddels jeans) die niet op zondag mocht worden gedragen, of de minirok waarin je niet bij je grootouders op visite kon? Een hoofddoek, godbetert! Hoelang zal het duren voordat we schriftelijk moeten aanvragen om een paraplu op te steken wanneer het regent?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten