Ken je dat: duwen en met geen mogelijkheid verder komen?
Ik was te vroeg optimistisch, gisteren. Geloof in de mens wellicht, maar alle beloftes werden vandaag door één enkele bullebak aan gruzelementen geslagen. Zo definitief dat het mijn vriendin verplicht op haar familie in Antwerpen terug te vallen. In Maastricht komen we geen stap verder...
Het struikelpunt zijn de verschillen waarover ik eerder schreef en de arrogantie te denken dat tenminste heel Europa naar Nederlands model is geschapen. De opgetrokken papieren muren waarachter ons land zich verschuilt gelden ook voor Spanje, en wanneer je probeert uit te leggen dat dit niet het geval is word je zonder verpinken voor leugenaar uitgemaakt.
Een beer van een ambtenaar die zichzelf astmatisch door zijn "sociale" krochten hijgt kwam me al tegemoet met de bedoeling mij op elke smeekbede "nee" te verkopen. Dat straalde hij uit. Onverzettelijk. Wat anderen ook beloofd hadden, hij had de macht en die zou hij gebruiken. Zo'n godvergeten kunstenaar die na 15 jaar vakantie hier de ruif wil komen leegeten. Hij zou hem!
En er was mij veel beloofd voor vandaag. Beloftes die opnieuw niet werden waargemaakt. Andermaal teruggeworpen op de uitgangspositie van inmiddels 3 weken geleden. De processie van Echternach valt in het niet bij mijn pogingen vaste voet in Nederland te heroveren.
Alles draait om het aantoonbare van platzak zijn. Werkelijk niets meer hebben, geen dak boven je hoofd behalve een logeeradres. Staaf het maar met papieren, bewijzen: zwart op wit.
Wat moet ik godsnaam bewijzen? Wat verwacht de Nederlandse gemeenschap? Dat ik fluitend op het vliegtuig ben gestapt om hier heerlijk en relaxed van bijstand te genieten? Alles wat ik zoek is een opstap om weer vaste grond te krijgen, maar een bullebak met gebrek aan fantasie en de morbide arrogantie van een wroetend varken, heeft er zijn zinnen op gezet juist dat te verhinderen.
Speel ik nu op de man? Ja! En ik doe het graag. Niet om mijn frustraties te spuien, maar wel in de hoop dat het iets verandert, dat posities zoals de zijne op menselijkheid worden gescreend. Want dat is wat eraan schort. Voor hem stond ik al te boek als leugenaar nog voordat hij mij had gezien, laat staan gesproken. Terug uit Spanje. Geen bankafschriften over het laatste halve jaar, geen bewijs van inkomen.
Ik had geen inkomen meer, leefde van wat zwarte klusjes hier en daar en werkte daarnaast stug om het tij te keren.
Dat bestaat niet! Spanje is geen achterlijk land, het hoort bij Europa. De voorschriften daar zijn dezelfde als hier, en geen land accepteert dat iemand een half jaar van de lucht leeft. Er moeten papieren zijn en als je die niet kunt overleggen, jammer voor jou!
Toen ik hem attendeerde op het bord voor zijn kop, sprong hij overeind en beende kwaad hijgend weg. Een mens zou voor minder frauderen. Bedoelen ze dat? Moet ik de papierwinkel dan maar op deze geleende computer in elkaar flansen zodat ik hem vrijdag gelukkig maak met een stapel waardeloze vodjes? Is dat de manier waarop Nederland wil dat zijn burgers re-integreren?
Ik was te vroeg optimistisch, gisteren. Geloof in de mens wellicht, maar alle beloftes werden vandaag door één enkele bullebak aan gruzelementen geslagen. Zo definitief dat het mijn vriendin verplicht op haar familie in Antwerpen terug te vallen. In Maastricht komen we geen stap verder...
Het struikelpunt zijn de verschillen waarover ik eerder schreef en de arrogantie te denken dat tenminste heel Europa naar Nederlands model is geschapen. De opgetrokken papieren muren waarachter ons land zich verschuilt gelden ook voor Spanje, en wanneer je probeert uit te leggen dat dit niet het geval is word je zonder verpinken voor leugenaar uitgemaakt.
Een beer van een ambtenaar die zichzelf astmatisch door zijn "sociale" krochten hijgt kwam me al tegemoet met de bedoeling mij op elke smeekbede "nee" te verkopen. Dat straalde hij uit. Onverzettelijk. Wat anderen ook beloofd hadden, hij had de macht en die zou hij gebruiken. Zo'n godvergeten kunstenaar die na 15 jaar vakantie hier de ruif wil komen leegeten. Hij zou hem!
En er was mij veel beloofd voor vandaag. Beloftes die opnieuw niet werden waargemaakt. Andermaal teruggeworpen op de uitgangspositie van inmiddels 3 weken geleden. De processie van Echternach valt in het niet bij mijn pogingen vaste voet in Nederland te heroveren.
Alles draait om het aantoonbare van platzak zijn. Werkelijk niets meer hebben, geen dak boven je hoofd behalve een logeeradres. Staaf het maar met papieren, bewijzen: zwart op wit.
Wat moet ik godsnaam bewijzen? Wat verwacht de Nederlandse gemeenschap? Dat ik fluitend op het vliegtuig ben gestapt om hier heerlijk en relaxed van bijstand te genieten? Alles wat ik zoek is een opstap om weer vaste grond te krijgen, maar een bullebak met gebrek aan fantasie en de morbide arrogantie van een wroetend varken, heeft er zijn zinnen op gezet juist dat te verhinderen.
Speel ik nu op de man? Ja! En ik doe het graag. Niet om mijn frustraties te spuien, maar wel in de hoop dat het iets verandert, dat posities zoals de zijne op menselijkheid worden gescreend. Want dat is wat eraan schort. Voor hem stond ik al te boek als leugenaar nog voordat hij mij had gezien, laat staan gesproken. Terug uit Spanje. Geen bankafschriften over het laatste halve jaar, geen bewijs van inkomen.
Ik had geen inkomen meer, leefde van wat zwarte klusjes hier en daar en werkte daarnaast stug om het tij te keren.
Dat bestaat niet! Spanje is geen achterlijk land, het hoort bij Europa. De voorschriften daar zijn dezelfde als hier, en geen land accepteert dat iemand een half jaar van de lucht leeft. Er moeten papieren zijn en als je die niet kunt overleggen, jammer voor jou!
Toen ik hem attendeerde op het bord voor zijn kop, sprong hij overeind en beende kwaad hijgend weg. Een mens zou voor minder frauderen. Bedoelen ze dat? Moet ik de papierwinkel dan maar op deze geleende computer in elkaar flansen zodat ik hem vrijdag gelukkig maak met een stapel waardeloze vodjes? Is dat de manier waarop Nederland wil dat zijn burgers re-integreren?
Als iemand uit het voorgaande concludeert dat ik kwaad ben, heeft hij het mis. Ik ben razend! Razend om het feit dat we in een maatschappij leven waarin mensen, verstoken van ieder gevoel van mededogen, de kans krijgen over het lot van anderen te beschikken.
Beste Joachim,
BeantwoordenVerwijderenNa het lezen van dit alles kan geconcludeerd worden dat het niet alleen voor nieuwkomers heel moeilijk is om naar Nederland te komen, zich te vestigen en een bestaan op te gaan bouwen.
Ook voor mensen die terug naar Nederland willen komen is dit kennelijk het geval.
De Nederlandse regering wil dat mensen die naar Nederland komen, succesvol zijn en een positieve bijdrage gaan leveren in de samenleving, maar kennelijk heeft deze regering niet door dat dit nagenoeg onmogelijk wordt gemaakt door het beleid wat zij zelf voeren!