De kracht van het woord

Om te beginnen bedankt aan iedereen die mij steunt bij mijn re-integratie in Nederland.

Deze week bewees dat woorden in staat zijn visies te wijzigen en het onmogelijk gedachte toch te realiseren.

Mijn laatste blog - een betonnen muur - zorgde voor een internet polemiek (m.n. binnen de sociale media) Ik kreeg steunbetuigingen van collega's, sympathisanten en uit politieke hoek. Mensen vroegen zich af in hoeverre er nog sprake is van tolerantie in ons land.

Het prille bestaan van deze blog in aanmerking genomen, heb ik geen klagen over het bereik. (het aantal volgers kan natuurlijk altijd hoger ;-) Ik had er echter niet op gerekend dat mijn schrijfsels het onderwerp van mijn woede zouden bereiken. Het bewijst eens te meer de openheid en mogelijkheden van internet ;-)

Gisteren was een keerpunt, wat tegelijk betekent dat ik het drukker heb dan ooit. Plotseling is er de mogelijkheid woonruimte te zoeken, een bankrekening te openen, verzekeringen af te sluiten, en al die andere klusjes waarmee een "nieuwkomer" wordt geconfronteerd. Iemand die nooit buitenlands heeft gewoond realiseert zich de hoeveelheid handelingen niet die re-migratie met zich meebrengt, wanneer het enig bindende document je paspoort is. Maar de basis is gelegd. Al de rest is een kwestie van uitvoeren...

Ik beschouwde de afspraak gisteren louter als formaliteit. Wijs me maar af zodat ik zo snel mogelijk bezwaar kan aantekenen. Alles wat ik kon overleggen had ik meegenomen, maar bleek plotseling van ondergeschikt belang. De blog had doel getroffen, met als gevolg dat ik als persoon evolueerde van leugenaar naar arme stumper. In elk geval kreeg ik het voordeel van de twijfel en een paraaf onder mijn bijstandsaanvraag.

De kracht van ons vangnet, dat helaas in veel te weinig landen bestaat, wordt maar al te vaak onderschat. Het is het verschil tussen pompen of verzuipen. Niet zomaar een vorm van levensonderhoud maar de mogelijkheid te herstarten als het goed wordt gebruikt.

Die kleine som opent deuren (van een bank b.v.) en stelt je in staat te handelen. Het brengt een dak boven je hoofd, geen luxe, dat is aan diegene zelf om weer op te bouwen. 

Maar er is meer dan het materiële aspect, brood te kunnen kopen van je eigen geld. De psychologische impact van een eigen inkomen is veel groter. Bijstand is, voor wie het nodig heeft, het opstapje om te heroveren wat door pech of eigen schuld verloren ging.

Ik zal het niet lang nodig hebben, alweer dankzij internet. Voor het zomernummer van Kortverhaal.nu, dat binnenkort verschijnt, is er eentje van mij gekozen. Hopelijk genereert het de nodige aandacht voor mijn romandebuut "Het Ritsjas Gevoel", dat ik in februari in eigen beheer bij Mijnbestseller.nl uitbracht. Tot hiertoe werd het boek nauwelijks verkocht door een gebrek aan publicitaire middelen. Dat kan zomaar veranderen wanneer het onder de juiste aandacht komt. Afgelopen week activeerde ik mijn account bij Artilinki.com, een galerie-site die pas sinds vorig jaar bestaat. De aandacht is groots en doet zeker toekomstige verkopen vermoeden. En last but not least heb ik a.s. woensdag mijn eerste sollicitatiegesprek. Het telefonische interview verliep zo gesmeerd dat de reële kans bestaat op maandag 3 juli weer aan de slag te zijn. Nadeel, natuurlijk, dat er minder tijd blijft voor het schrijven van deze stukjes, maar ach, er zal altijd wel hier of daar een gaatje blijven om mijn welgemeende verontwaardiging te ventileren :-))