ondergang v.d. mens - onlusten, oorlogen en terrorisme

ONLUSTEN OORLOGEN & TERRORISME

Zijn er ooit al zoveel oorlogsgebieden tegelijk geweest? Vast wel! De mens is dol op ruzie maken, elkaar uitdagen en krachten meten. Bovendien is oorlog altijd smerig geweest; het grote verschil waren de wapens, en wat dat betreft was het nooit zo smerig.

Het is geen probleem meer om wie dan ook in een conflict te betrekken: gewoon jij en ik, zonder dat wij in oorlog zijn. Zomaar, omdat we er zijn; niet om wat we hebben gedaan.

Conflicten zijn ook nog nooit zo abstract geweest, juist omdat ze zich achter slogans en belijdenissen verschansen, terwijl het eigenlijk om een diep gewortelde onvrede gaat. Niet om het een of ander te verdedigen (behalve zichzelf uiteindelijk), maar om een uiteengerukte wereld, die naar positieve maatstaven multicultureel wordt genoemd, maar die feitelijk aantoont hoe moeilijk mensen met elkaar kunnen samenleven.

Golven migranten hebben stromen zich niet gewenst voelenden over de aardbol verspreid, en het gaat er niet om wie in deze gelijk heeft, maar dat er geen terugkeer mogelijk is naar de structuur van gisteren.

Mensen hebben twee benen en verplaatsen zich, en met de tegenwoordige vervoersmogelijkheden, heel snel en onstuitbaar. En waar willen mensen naartoe? Naar daar waar het goed leven is. Willen we dat niet allemaal, voor onszelf of voor onze kinderen?

Wat mekkeren we dan dat welvaartslanden worden overstelpt? Welvaart die groeit dankzij de uitbuiting en onderdrukking van anderen. En natuurlijk zijn die “profiteurs” niet gewenst, daarvoor profiteren wij zelf te graag van goedkope loonlanden o.a., of van delfstoffen die wijzelf niet en zij wel hebben. Dat ze hun spullen maar goedkoop hiernaartoe sturen en zelf daar blijven om te creperen.

Dat ongewenste begint zich te wreken, waarom we nu toestaan dat vluchtelingen mondjesmaat onze grenzen passeren, maar op één voorwaarde: wij kiezen, want het moeten er niet te veel zijn, en wij moeten er wel iets aan hebben.

Keer de situatie om, en probeer je dan gewenst te voelen. En als dat niet lukt? Dan ontstaat er wel ergens een groepering die probeert af te dwingen wat ze niet konden krijgen, met wapens desnoods.

Zo ontstaat terrorisme: je slaat iemand net zo lang op zijn muil tot hij terugslaat, om hem vervolgens een oneerlijke smeerlap te noemen.

Is dit plaatje te simpel? Mensen zijn helaas niet slimmer, en democratie…, daar heb je eenvoudigweg geen zak aan als kleine miskend (gevoelde) minderheid. Want zo voelen zij dat, omdat ze van kleins af wordt verteld dat ze toch geen kans maken. En de enkeling die het wel lukt, en er zich aan ontworstelt tegen de verdrukking in? Dat is pas een lullige petieterige minderheid. Dus wat gebeurt? In plaats van dat wij hen afschieten of vergassen, of zoiets, schieten zij ons af met een brede opgeluchte “smile” op hun gezicht. Zo laten zij ons een poepje ruiken, een koekje van eigen deeg, tot ook hun dood erop volgt. En dat levert weer haatgevoelens ten opzichte van mensen die er helemaal niets aan kunnen doen, omdat ze iets anders geloven bijvoorbeeld.

Een nooit stoppend rad van geweld, poets op wederpoets, omdat zij iets hebben dat wij graag willen bijvoorbeeld, en daarom diegene bevoordelen die er een klein beetje rijk van kan worden, terwijl tegelijkertijd de massa maar moet zien hoe ze het rooit.

Dan komt er een dag dat de massa het niet meer pikt, en staan wij gefronst met onze oren te klapperen. Want hoe kan dat nou? Dat waren wij niet, maar anderen die er rijk van werden, denken wij verongelijkt in ons door de bank betaalde huis, aan een tafel overladen met proteïnerijk voer, terwijl we ons nog een cognacje inschenken en tevreden door het raam naar de gecultiveerde palmen in de tuin kijken, met daarachter onze glimmende BMW. Dat hebben wij verdiend natuurlijk met vijf dagen per week, acht uur per dag hard werken op een bureaustoel geplakt, vanwaar we rommel die moet worden opgeruimd naar hun toesturen; die luieriken die op vuilnisbelten wroeten, en zeven dagen per week, twaalf uur per dag naar een verre bron moeten lopen voor een emmertje water…

Zo cynisch is de mens, zo a-sociaal ook, en het is niet dat wij slechter zijn dan zij, want in het omgekeerde geval zou precies hetzelfde zijn gebeurt. Het geeft alleen maar aan dat ons denken en handelen dringend moeten veranderen, als we tenminste willen vermijden dat we uiteindelijk allemaal elkaars koppen zullen inslaan!