HET WASSENDE WATER
Ik heb het hiervoor al kort aangestipt, en wil er hier wat uitvoeriger op ingaan, omdat het een onmiddellijke bedreiging van het beschikbare landoppervlak betekent, en daarmee regelrecht de leefomgeving van alles dat niet in water leeft, inclusief onszelf.
Jaren geleden schreef ik er een frictieroman over: “Water”, als denkoefening voor wat meer dan waarschijnlijk toekomst wordt. Hoe ziet een wereld er uit wanneer we bijna de helft van de beschikbare ruimte moeten prijsgeven?
Berekeningen laten zien dat bij een totale “meltdown” het waterniveau zo’n 80 meter stijgt. Dat is nogal wat: hoger dan de meeste gebouwen, hoger dan het meeste land dat aan de kusten grenst.
Wat blijft is een versnipperd eilandenrijk, zoiets als Indonesië, dat dan zo goed als verdwenen is, maar dan wereldwijd uitgerekt.
Kleine eilandjes, en natuurlijk hele grote, gevormd door de huidige bergmassieven. Water zal gaan waar het niet wordt verwacht, zoals laaggelegen vlakten, dankzij zwellende rivieren. Veel vruchtbare gronden zullen verdwijnen. De meest druk bevolkte streken op aarde, de kusten, zijn regelrecht en onmiddellijk bedreigd. Een waar Armageddon met ongekende windsnelheden, en hevige onweders die branden veroorzaken, waardoor hele bossen, hele wouden in de as worden gelegd.
Een horrorscenario? Inderdaad! En de versnelling ernaartoe groeit almaar hoger.
Is het nog tegen te houden? Ik weet het werkelijk niet, maar als we voortgaan op de huidige lijn, dan zeker niet. Wanneer? Daarover zijn de meningen verdeeld, maar de meest pessimistische berekeningen voorspellen het nog tijdens de huidige eeuw.
Het is waar dat weer elk jaar extremer wordt. Het is waar dat het terugdringen van de uitstoot van broeigassen nog geen enkel effect sorteert, en dat de gemiddelde temperatuur klimt naar een verhoging van 1,7 graad, gerekend vanaf de eerste betrouwbare metingen aan het einde van de 19e eeuw. Dat m.n. in de laatste 50 jaar de stijging bijna een volle graad is, en de versnelling van de opwarming neemt toe en is op het moment per jaar meetbaar.
We hebben ons gruwelijk in de nesten gewerkt door veel te laat met veel te weinig te reageren, en zelfs als we alle vervuilende kranen NU dichtdraaien is een stijging van 2 volle graden voor het einde van deze eeuw waarschijnlijk niet te vermijden.
Is het dan hopeloos? Niet als we nu rigoureus ingrijpen. Er zal schade zijn, en stijging van het zeeniveau is onvermijdelijk, maar niet meer dan dat het de laagst gelegen gebieden bedreigt, en dat is beheersbaar, al zal het veel inspanning vergen om de schade te beperken.
De economische keerzijde zal waarschijnlijk de doorslag geven, want weet je wat het kost om zo rigoureus in te grijpen? Dat weet ik: namelijk het leven van het grootste aantal van ons.
Het probleem is dat zij met het meeste bezit en het meeste belang geloven dat zij te allen tijden gewaarborgd zijn, maar dat is lang niet zeker, want tegen extremen is het lastig beschermen. Het zal veeleer een kwestie van willekeur zijn, een zaak van op de juiste tijd op de juiste plaats. Dat er zullen zijn die het navertellen staat vast, er blijft immers genoeg land over, maar er zal aan alles gebrek zijn; ziekten als cholera en tyfus zullen de mensheid verder decimeren, en misschien, heel misschien hergroeperen sommige individuen zich tribaal, om van onderop weer helemaal opnieuw te beginnen…
DUS WAAR ZIJN WIJ IN VREDESNAAM MEE BEZIG?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten