woensdag 26 december 2018

Epos over de mens IX


De Alverman was god, dacht hij en pirouette, zonder hoepel,
zonder rok in een kostuum dat hem niet paste verliet hij het hokje
in de Kalverstraat en fietste naar het Mosterdplein dat al was bezet
door anderen dan hijzelf, protesterend tegen dovemansoren
in hun ivoren toren gaf niemand thuis.
Bij mij in huis wonen ze allemaal, met z’n allen de keuken bezet,
uit mijn kamer gezet dankzij een gebrek aan ruimte
vond ik mijzelf terug en met mij alle anderen
zopen koffie, theepotten vol en kannen room
roomser dan de paus ontbood zijn kardinalen 
zou hen een voor een de muts aanmeten
om hen te herinneren hun liefde te betuigen,
een puntje eraan te zuigen dat ze ter plekke wederom verzonnen,
want Sinterklaas bestond; als kardinaal wel te verstaan,
was hij ooit nog bisschop geweest voor hij werd bevorderd
waarna hij mee mocht spelen met alle ongewassen pieten
die hem zijn gang lieten gaan, hem niet eens zagen staan
zo hoog gezeten. Verkeerden zij in zak en as omdat ze hem waren vergeten
wat toch niemand deren kon.
Weesgegroet,  Ave er maar op los, en heil allen die het mogen ontvangen,
die vinden dat ze het verdienen, want eerlijk is het niet,
is het heerlijk avondje gekomen om ons allemaal te halen
zonder te betalen voor een dubbeltje op de eerste rij,
rijen dik gezaaid, voelen wij ons allemaal genaaid door te veel loze beloften.
Zo blaat de geschiedenis zijn schapen toe, offert hen een voor een
tot alleen de bisschopsrammen overblijven tussen twee ijstijden,
lui in de zon, kokosmelk slurpend onder een palmboom
hangt de mat uit en waait de wimpel, wuift het vaandel van gelijk
dat klappen krijgt van de wind, gerafeld door storm en hagelschade
terwijl de eerste sneeuw aan de horizon verschijnt, volgt de witte man vanzelf 
en gooit ballen naar elkeen die ze wil vangen zonder handschoen aan
de koude poten bevroren, bevrozen als een rechtgeaarde schimmelkoek
die zijn bles zegent met de wijwaterkwast gevonden in een kast
vol ouderwetse spullen ligt een Blackberry te verzuren naast de pot
zwarte bessenjam op grootmoeders wijze, was zij wel zo wijs
om geen schroefdeksel te gebruiken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten