vrijdag 3 mei 2019

Epos over de mens CXXXVIII



Wat de mens dreigt te weten
is zelden werkelijk geweten,
veeleer de optelsom van gangbare mening,
aaneengeschakelde gemankeerde strekking
die niet voortschrijdt maar fluctueert
wat vervolgens plotseling keert
en weer geweten dreigt te worden
tot ook dat weer is verworden.

De zon blijft!
Blijft de zon?
Dat is nooit geweten.
Zodra we de winter zijn vergeten,
sneeuw en hagel achter ons,
de komst van kuikendons
en zoemende bijen,
de natuur met alles lijkt te vrijen,
denken wij alleen nog aan de zon
en vergeten dat het ook anders kon.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten