woensdag 15 mei 2019

Epos over de mens CL



De blikken herrie als ik opsta
Die takkenherrie als ik ergens heenga
Nergens nog stilte,
natuurlijke geluiden.
De mens drukt op alles zo diep
dat de toekomst gemakkelijk kan wijzen
op waar het uiteindelijk fout liep.
Als je niets voor de ander laat,
die jouw soort niet hoeft te zijn,
ben dan niet verbaasd dat die ander jou haat
vanwege de helse pijn
er alles aan doet,
de wereld leeg te maken
van blinde herrie en chagrijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten