Wandelpad liep over rozen margrieten hyacinten
samen met al haar vrinden trok het over bergen en door dalen
om verhalen te halen die het aan haar bedje kon vertellen
net voor ze ging slapen, haar vermoeidheid kon vellen
van alle voeten die haar betraden, licht en lomp,
al wat kon gaan, zowel scherp als stomp,
leed ze onder al wie haar betraden
zonder rekening te houden met haar
terwijl zij zich uitstrekte voor eenieder te gaan
ook wie haar pijn had gedaan
liet zij toe op haar zachte weg
die lieflijk glooide langs veld en heg
floten de vogels haar achterna
twinkelden hun hoogste lied om haar te begeleiden
naar alle oorden waarheen zij wulps kronkelend leidde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten