maandag 3 juni 2019

Epos over de mens CLXVIII



Verdorie, verdomme, geloof het maar
sprak de man op het terras
en toonde mij zijn dokter,
hij kende haar maar pas.
Ze was zo’n schoon wijf, 
dat stond buitenkijf
maar of ze ook behoorlijk dokteren kon
dat werd nooit geweten.
Ze had zich wellicht te goed
of misschien te weinig van haar taak gekweten

Geen opmerkingen:

Een reactie posten