Epos over de mens CXCVII

In het kreukelbos staan twee dennen te sparren

tot een wilg hen willig tegemoet komt

“De beuk erin”, roepen beide dennen

terwijl ze de willige wilg krachtig omhelzen

om hem te eiken voor hen beiden

leiden hem naar het bossig altaar

waarlangs de elzen de erehaag vormen

om het trio te populieren

in de onlosmakelijke gewortelde verbintenis

tot storm keerde, de scheiding aankondigde

van de zo hecht en innig met elkaar verbondenen  

Terwijl ik rijd door duister donkerland

tussen hagen en door bossen

waar je ’s nachts geen hand voor ogen ziet

overdag nog minder, niet

Daar waar geit en kool zich sparen

voor wat beslist ooit komen gaat

dreiging in de bossen hangt

tussen de hagen dartelt,

komt een beeldschoon meisje langs

en licht mij bij met haar lantaarn

Mara & Capybara

click pic to enlarge

Epos over de mens CXCVI

In het huis van alle vrouwen

waar de fundamenten kunnen bouwen

wonen ze kamer aan kamer

gang na gang

en tuin na tuin

om paadjes te bewandelen

of met de buurvrouw te handelen

een bloemetje te laten staan

verder gaan zonder plukken

want het moet toch maar lukken

dat al die bloemetjes

al die vrouwen mogen vertrouwen

Laten we aapjes kijken

Hangen we een spiegel op

in plaats van Panda’s te schenken

gered uit de natuur voor ons plezier

Epos over de mens CXCV

Ze is weer overleden

een der coryfeeën van het leven

die om het even zichzelve geven

om d’ander te beleven

of te beloven, wie zal het zeggen

er is immers zoveel uit te leggen

dat toch niet wordt begrepen

of niet wordt geïnteresseerd 

dan behalve voor zichzelve

het plezier te geven

van een levenlang masturberen

Epos over de mens CXCIV

Ik kwam een oude bekende tegen

rondborstig als weleer

maar de rest viel inmiddels tegen

haar uiterlijk niet zozeer

als wel als haar gedachten

met prikkeldraad omgeven

en metersdiepe grachten

verdwenen was het leven

dat ik nog van vroeger kende

toen zij vrolijk was en jong

de angst haar nog niet mende

zij onverwacht in het diepe sprong

Epos over de mens CXCIII

De meteoor keilde Meteorologie omver

en bepaalde de seizoenen

die plots van winter in zomer gingen

door lente en herfst gesmolten

viel winter waar voorheen lente was

terwijl herfst en zomer dansten

vielen de bladeren in lente

en sneeuw in zomer

bloeiden de krokussen in herfst

en legden alle vogels

voortaan wintereieren 

Zakdoekje leggen, niemand…

heb ik het toch verklapt

het onderste uit de kan gehaald

waar al geen bodem meer in zat

Die was eruit gevallen toen zij zich bukte

het haar eindelijk lukte voor mij te buigen

viel die godverdomse kan in duigen

vlogen alle zakdoekjes in het rond

die ik neer had willen leggen

voor haar, op de grond, om te knielen

kukelekuude de haan veel te laat

om nog op te staan

waarom we bleven liggen

tussen alle zakdoekjes op de grond.

Epos over de mens CXCII

Op verre reizen liggen verre oorden

met schakeringen criminele boorden

rood, zwart, blauw of geel

het zijn er sowieso te veel

die zich aan anderen verrijken

met andermans daden prijken

hun hard labeur zich te nutte maken

zichzelve of een ander wraken

Het is het spel van levenlang 

met de massa bang

of nog banger dan de rest

beheerst door actieve pest

Epos over de mens CXCI

Op de boerderij der dieren heerst olifant

over koeien kippen geiten

ziet toe dat niemand lanterfant,

niemand van de boeren toch

die hun vermaledijde graan verbouwen

op het naastgelegen land

net over de grens met Henegouwen

waar de tractor zoemt van muggen

over verpletterde insectenruggen

en doornig machtig onverstand

der dingen die verdwijnen

er aan de lage horizon

duistere fronten verschijnen

die zich samenrapen en herpakken

zich storten op het boerenland

Epos over de mens CXC

De winning van gedrochten

koempels, mijnenkladetsch

De verblinden zochten

lieten d’aarde beven

voor’t gas dat ze in hun reet produceren

opgevangen in een luciferdoosje

gauw naar NAM gebracht

of naar Staatsmijnen

waar DSM haar toevlucht zocht

om van de kool nog wat te maken

zodat het de heren niet te veel 

in de portemonnee zal raken

Epos over de mens CLXXXIX

Politiek blét zichzelf te blaten 

als een kudde schapen

in wolvenvacht, grommen zij en grauwen

tonen hun pik om elkaar uit te jouwen 

ontbloten hun borsten, hun kut en kont

om elke stemmer te behagen

de meute ermee te belagen

verleiden en verrassen

als een spelletje klaverjassen

dat ook niet veel te bieden heeft

behalve wat vermaak

en de onmogelijke taak

van het kaarten tellen

in het spel de ander vellen

neer te sabelen, af te maken

voor de stemmen staken

Epos over de mens CLXXXVII

De vreselijk vunzige Hopsaka 

danst met mij de pierlala,

de lange wel te verstaan,

de korte is te rap gedaan

Van zoiets vunzigs moet je profiteren

zal er wellicht nog lang op  moeten teren

daarom wil ik een extra lange pierlala

met de verrukkelijk vunzige Hopsaka

Epos over de mens CLXXXVI

Oom Krakeel zit in de politiek

samen met kwebbeltante Annemiek

voert hij het hoogste woord,

kunnen ze al niet meer door één poort

omdat hun punten komma’s anders staan

anders is het met hun politiek gedaan

Daarom lullen ze erop los

zijn niet eens de klos

of schamen zich niet dat ze niet weten

want ook het weten zijn ze allang vergeten

en van wijsheid hebben ze in’t geheel geen last

Epos over de mens CLXXXV

De rust der heuvelen die ooit schommelden in d’ochtendzon

De herder tussen zijn schapen een nieuw avondlied verzon

Op zijn fluit speelde hij dit lied voor eenieder te aanhoren

in het songfestival der dalen klonk het best wel naar behoren

voor wie van zulke liederen houdt, het een plaats weet te geven

tussen wijde blik, hoge bomen, heggen en dorpse dreven

Deez’ liederen zijn verstomd, maakten plaats voor schallende geluiden

De stilte verscheurd door knallende motoren en wenende bruiden

die hun prinsen in de manege van de witte paarden zien vallen

met hun harses tegen de reclame knallen die het gelag betaalt

voor eenieder die het galopperend diploma haalt

Het is helaas maar weinigen gegeven om in stilte te leven

in een wereld vol vermaak, vertier en kermispret

behalve in dromenland, eenzaam in bed.

Voorbestemd om uit te roeien

naar dat zelf verklaard model te groeien

omdat we ergens last van hebben

is die last zwaar om dragen

omdat het zelden zal dagen

dat deez hoogmoed 

ons uiteindelijk de das om doet

Epos over de mens CLXXXIV

Tot torenhoog der dagen

het vermaak ons allen kust

laat mij dan please gerust

met uw fratsen des onverstand

met niets meer aan de hand

dan oppervlakkig gebeier en geneuzel

dat leidt tot menselijk getreuzel

het intellect een waterhoofd

de zintuigen verdoofd

door prietpraat en teveel

toch nog alleen in’t gareel

achter oproerkraaiers aan

hadden wij toch nooit gedaan

wat ooit nog werd gedacht

toen nog alles leek te geuren

in schitterende felle kleuren

had ik dit nooit verwacht.

Daalhoeve farm pics

click pic to enlarge

boerenzwaluw - barn swallow

stekelvarken - porcupine

wallaby

galloway

otter

serval

kookaburra