Ik ben dan toch maar begonnen met Merlijn’s voorstel en zet de belangrijkste wederwaardigheden op papier van onze tijd samen. Misschien helpt het in de toekomst catastrofes als de huidige te voorkomen.
De escalaties in onze wereld zijn niet langer bij te houden en het is zeer de vraag of de mensheid het redt nu het aantal van ons is teruggebracht tot minder dan een miljard. Dat is een voorzichtige schatting, het kunnen er veel minder zijn. Niemand die het weet. Nieuwsgaring is nog nauwelijks bestaande nadat de grootste steden zijn weggevaagd. Enerzijds door natuurrampen zoals aardbevingen en overstromingen, maar anderzijds door de vernielingen veroorzaakt door wanhoop.
Hanomag is inmiddels gestorven en Merlijn is er niet best aan toe. Ik vrees dat hij de winter niet zal overleven. Podmos probeert mij te overhalen samen met hem via een van de linken te ontsnappen. De twee overige wachters zijn ons voorgegaan, maar ik ben vastbesloten te blijven. Er zullen er zijn die het overleven en er zal een periode aanbreken dat ook de natuur weer tot rust komt. Dan wil ik er zijn om te helpen waar ik kan om een nieuwe beschaving op te bouwen. Hanomag had gelijk, niet alles verdwijnt wat wordt bewezen doordat ik hier zit te schrijven. We beschikken nog over taal en de manier om die te noteren, bijna de enig overgebleven vorm van communicatie.
De voertaal, voor zover ik het kan overzien, is Frans. Het Engels lijkt volkomen weggevaagd nadat Londen en New York verzopen, San Francisco en L.A. door aardbevingen in zee schoven en elke andere engelstalige stad van betekenis werd weggebombardeerd door wanhopige gekken die bij wapens konden komen die er nooit hadden mogen zijn.
Zelfs nu, nu de mensheid is gedecimeerd en steeds verder versnipperd raakt, gaat het geweld gewoon door. Met de wapens in de vuist, waar gelukkig binnenkort geen munitie meer voor is, proberen achterblijvers hun gelijk te halen. Zij kunnen er niets aan doen, het is allemaal de schuld van…, zoals Merlijn al zei. Zelfs met de ondergang voor ogen leert de mens niet.
Drinkbaar water is overal schaars en duurder dan wat ook ooit hiervoor maar gelukkig hebben wij onze eigen bron in Podmos grot die nog door geen ander ontdekt werd. Ik heb goede hoop dat dit zo zal blijven. We zitten hoog in onherbergzaam gebied. De vraag is natuurlijk hoe ik straks beneden geraak zonder een van de tovenaars om de sprong door ruimte en tijd te maken, maar dat is van later zorg. Voorlopig is er genoeg voedsel, water en papier. Ik kom niets te kort wat van mijn medemensen niet kan worden beweerd.
Veel vruchtbaar land is ondergelopen of weggespoeld. Het aantal eilanden is vertienvoudigd en het beschikbare landoppervlak met bijna de helft gedaald. Niet alleen zijn de vroegere kuststreken verdwenen maar ook de lager gelegen gebieden verder landinwaarts zijn door gezwollen rivieren en de hevige regenval letterlijk van de aardbodem verdwenen. Er zullen nieuwe delta’s ontstaan en nieuwe vruchtbare oevers maar dat is niet voor morgen. Het zal tijd vergen voor het complete ecosysteem om te herstellen. Het zal langzaam gaan, misschien wel te langzaam voor zij die er dan nog zijn.
De verzilting is een ander probleem. Het stijgende zeewater heeft grond tot ver in het huidige binnenland onbruikbaar gemaakt. Bovendien was de neerslag lange tijd zout. Dat is gelukkig aan het afnemen maar het herstel van de aangerichte schade zal wellicht eeuwen vergen, om maar te zwijgen van de nucleaire neerslag veroorzaakt door ontploffende kerncentrales maar vooral door de idioten die de ecologische ramp nog niet genoeg vonden en raketten afvuurden zolang de voorraad strekte.
Veel oorlogshetzers zijn omgekomen maar nog lang niet allemaal. Hun vernietigende voorraden raken echter uitgeput en wat hebben ze ermee gewonnen? Wat was de bedoeling van al dat geweld? Toen de elektronische communicatiekanalen nog werkten nam ik vol ongeloof kennis van hun redenen. Eerst waren het nog landen die elkaar de schuld gaven van wat er gebeurde, daarna groeperingen, maar het kwam altijd op hetzelfde neer. Zonder de vijand was dit niet gebeurt!
De mens is de vijand van zichzelf en in dat licht is het wellicht logisch dat hij zichzelf vernietigt!
(Bij gebrek aan betrouwbare informatie) Datum: Vandaag. Locatie: Ergens hoog in de bergen.
PS: Merlijn is vannacht overleden, niet lang nadat ik dit manuscript voltooide. Podmos is inmiddels vertrokken. Ik ben aan mezelf overgeleverd zolang de door de wachters achtergelaten voedselvoorraad strekt. Daarna zal ik honderden meters loodrecht naar beneden moeten zonder hulpmiddelen. De kans dat ik dat overleef is zo goed als nihil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten