Ali was er zeker op haar plaats temidden van de bossen, met haar lange blonde lokken was zij het mooiste meisje van de camping; zo zag hij het toch, verliefd met vijftien op dertien, zo natuurlijk nam het lot haar weg.
Hij wist op voorhand dat het maar voor enkele dagen was. Haar ouders vertrokken eerder dan zij die er de hele vakantie zouden blijven. Hij en zijn neef, in ieder hun eigen sheltertje hoefden ze maar voor een plaats te betalen, ver weg van alles, aan de bosrand.
Eerst werd ze nog gechaperonneerd door haar een jaar oudere zus terwijl ze hand in hand over de camping slenterden, samen gingen zwemmen in het verderop gelegen ven, en dat vond niet alleen de zus vervelend die in haar vrijheid werd beperkt.
Hij aanbad zijn feetje, had hij het gekund dan had hij haar ook wel in een doosje willen doen, maar in plaats daarvan wandelden ze en het leek genoeg tot ze hem vroeg of hij in het bos wilde wandelen.
Brede lanen eerst, trokken ze steeds dieper langs smallere paadjes tot er geen paadjes meer waren en zij zich een weg baanden tussen het nog tamelijk open struikgewas bereikten ze een deel dat verwilderd was, minder opgeruimd dan waar ze vandaan kwamen.
De plek was met mos begroeid omringd door struiken was Ali er werkelijk op haar plaats zo diep in het bos met haar kleine gestalte en fijne trekken, kuste hij haar zoals hij al eerder had gedaan, zacht en aangedaan haar lippen.
De dertienjarige had haar zinnen op vandaag gezet want hun vertrek was morgen waarom ze hem al na het ontbijt naar het bos had gelokt. Het moest nu gebeuren, en ze opende haar mond.
Hij proefde haar tong, zo zoet, had zijn mond nooit iets heerlijkers ontmoet en hij vlijde haar in het zachte mos streelde het goedkope katoen van haar jurk, per ongeluk haar prille borstjes trok hij gehaast zijn hand terug maar zij pakte en legde hem waar hij volgens haar hoorde.
Hij streelde het warme bloot dat het dunne katoen niet kon bedekken, droeg ze geen hemdje zoals de andere dagen. Ze was het vast vergeten in haar haast die morgen, hing ze aan zijn lippen en snoepte met haar tongetje terwijl hij zijn moed raapte en de kleine knoopjes van het jurkje opende wilde hij haar toch bloot onder zijn handen met niet het geringste ertussen haar warme huid die fris naar leliezeep rook.
Zij was niet zijn eerste en toch had hij nooit zoveel schroom gevoeld als bij dit tere blanke wezentje met haar ernstige gezichtje dat zelden zelfs maar glimlachte, glimlachte ze nu, nu hij haar tepeltjes streelde.
Ze lichtte haar billen, hees met beide handen de jurk tot aan haar middel was ze bloot daar beneden.
“Voorzichtig”, fluisterde ze, “ik heb het nog nooit gedaan”, peuterde aan zijn broek tot knoop en rits zich opende en hij hielp haar toen ze de jeans tot onder zijn billen sjorde.
Haar warmte stijfde hem harder, krieuwelde het vlas op haar heuveltje zijn eikel kuste hij de jonge welving van haar borst terwijl hij haar meisjesrondingen verkende opende ze haar dijen toen hij haar daar bereikte en de stralende hitte van haar gesloten gleufje vond.
Ze was vochtig en kreunde stil onder de milde druk van zijn vingers, tastte ze wat aarzelend naar zijn piemel en kneep voorzichtig.
Hij huiverde onder haar aanraking die hem harder deed zwellen, de drang naar zijn vingers stuurde dieper te strelen en haar lust te zoeken verborgen tussen plooitjes hijgde zij in zijn mond alweer, kon ze hem niet genoeg drinken onder zijn handen die jong zijn ervaring met haar deelde. En het was waar, zijn vinger kon niet diep in haar gladde schachtje was hij tegelijk bang om haar pijn te doen, vertelde haar ogen dat zij het wilde, maar hij wilde het niet te snel al voelde hij haar ongeduld suste hij haar toen hij tussen haar benen ging liggen rustte de kop laag tegen haar lipjes werd zij steeds gladder om hen beide voor te bereiden streelde hij het kleine bolletje dat hongerend onder zijn vingers versprong.
“Doe het!” fluisterde ze dwingend, kon hij niet langer weerstand bieden aan haar lieflijk kreunen bracht zichzelf in stelling in het nauwe poortje en dreef zich op haar vloed naar binnen.
Ze piepte even toen hij haar brak, een enkel kreetje.
“Fijn!” verzekerde ze hem terwijl hij dieper schoof haar intense warmte hem omhulde, hij haar lillende opwinding trof klemde ze haar handen op zijn billen, drukte met hem mee, haar benen hoog en wijd spande haar frêle lijf onder de eerste jongen die haar vulde haar stevig in zijn armen hield om haar gerust te laten wennen.
Ze kromde onder de dwang die in haar bouwde in haar klopte het levende vlees van hen beide op het stille ritme van het bos dat rondom hen fluisterde jaagde haar adem een toontje hoger golfden ze samen op haar deinen dat haar dieper bracht haar verrukkelijke blauwe ogen wanhopig op hem gericht bewoog hij traag in het tempo dat ze verlangde, snoepte nu haar hele lijf smeekte om haar tot het einde te spelen.
Hij kon het onmogelijk langer houden in de weke warmte die hem lokte toen ze plotseling samentrok en lang en reutelend zuchtte kon hij zich laten gaan zo diep in haar verankerd greep ze hem vast en bokte lag stil zo klein gelukkig breekbaar, en giechelde voor het eerst in die paar dagen.
“Nou ben ik je vrouw”, verklaarde ze lief en bleef onder hem waar hij haar streelde, haar koesterde terwijl hij langzaam uit haar slonk zo nat van beiden, nam ze het plakkend scharminkel in haar hand en kneedde.
“Nog eens?” bedelde ze.
Hij voelde zich zwaar toen ze de volgende dag vertrok, wuifde hij de auto na waarin ze omgekeerd op de achterbank droevig naar hem staarde, was het toen dat hij het plan opvatte om haar achterna te reizen naar de stad die niet zo heel ver van de camping lag.
Hij liftte langs de grote weg, vond het adres, maar toen hij aanbelde kreeg hij Ali niet te zien. Haar zus opende de deur en zei dat de vakantie voorbij was, dat het leuk was op de camping, maar dat hun omgang niet was bedoeld voor daarna.
Hij vroeg haar zelf te spreken, maar het meisje hield voet bij stuk en verdween weer naar binnen.
Hij postte tot het donker werd, de lichten brandden en de gordijnen sloten voordat de tranen in zijn buik aanvaarden dat het inderdaad voorbij was, zocht hij een bus die hem terug naar de camping bracht, waar zijn neef hem vroeg waar hij de hele dag was geweest.
Na de zomer bezocht hij de stad opnieuw, niet om haar te zoeken. Hij was er met een vriend die zijn familie bezocht, dacht hij haar te zien in de verte, maar het ging te snel, was ze al verdwenen voordat hij het goed en wel besefte.
bewerking van een passage uit de ontwikkelingsroman Answalde uit 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten