De wereld, dit aardse paradijs
heeft als al zijn eigen prijs
die wij niet wensen te betalen
die wij niet kunnen halen
zoals wij leven
in ons streven
naar meer, naar macht,
de honger naar welvaart
lijkt of ze lacht
doch staart
met lege ogen
zonder mededogen
hoe een deel verzuipt, of anders verhongert
aan dood ontsnapt om een ander te vinden
worstelt het leven, baant zich een weg
weg uit dit leven.
En waarom?
Waarom kunnen wij onszelf niet geven
in ons streven
naar meer van wat we al hebben
naar nog meer dat uiteindelijk onszelf doet sneven?
Het is rondom
de vijand van ons vijandbeeld
de vriend die ons doet leven
die wij doden zonder recht
met vergif en spuit
met kogels en met bommen
Ver van huis komt dichterbij
zo dicht dat wij het kunnen raken
drijft het voorbij
vult rivieren en zeeën
supermarkten vol wurgen alles rondom
om tenslotte met legen schabben te blijven
hongerig en onvervuld
de berg duiten kan onze honger niet stillen
stil creperen om wat was
maar nooit is geweest
Wees gegroet en Ave
blijft niemand om te noteren
dat wij eens waren…
We
The world, this terrestrial Paradise
like all has its own price
that we do not wish to pay for
that we are not able to get
as we live
for our efforts
for more, for power
the hunger for prosperity
seems like it smiles
but stares
with empty eyes
without compassion
how some drown, or else starve to death
escape to find another
struggling life, paves its way
way out of this life.
And why?
Why can we not give ourselves
in our efforts
for more of what we already have
for even more that ultimately kills ourselves?
It is around
the enemy of our enemy image
the friend that makes us live
that we kill without right
with poison and spray
with bullets and bombs
Far from home is getting closer
so close that we can touch it
drives past
fills rivers and seas
supermarkets full strangle everything around
to finally left with empty shelfs
hungry and unfulfilled
a pile of coins can not satisfy our hunger
quietly die from what was
but never has been
Hail and Ave
no one remains to write down
that we once were ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten