Deze maand verschenen in 't Belhaofke, Maastricht
Op boerderij Daalhoeve wonen sinds ongeveer een half jaar drie uilen; een Bengaalse Oehoe, een Kerkuil en een Boeboekuil. Sommige mensen zullen er af en toe wel eens een hebben gezien, omdat verantwoordelijke Deanne ermee over het terrein liep om de uil te laten wennen. Het is de bedoeling dat er in de toekomst met de dieren wordt gewerkt en dat ook aan het publiek zal worden getoond waartoe de dieren in staat zijn.
Veel mensen kennen de uilen echter niet omdat ze niet onmiddellijk voor het publiek zichtbaar zijn. Ze zitten achter schotten tussen de hoofd- en de zijingang, waar ze ook niet in het volle licht zitten, wat voor uilen wel zo prettig is. Maar dat is niet de enige reden. Als boerderij mag Daalhoeve maar tien verschillende exotische dieren publiekelijk tonen, en daar zitten ze (bijna) aan. Drie uilensoorten erbij, zou drie extra exoten betekenen en daarmee zouden ze de toegestane limiet van tien overschrijden. Vandaar.
Verzorger Michael liet me de dieren zien, zodat ik er foto’s van kon maken en samen hadden we het over de gebeurtenissen van afgelopen zomer op de boerderij en uiteraard over de uilen. Want dat het niet ongevaarlijk is om exoten te houden bewezen de recente gebeurtenissen.
Dat heeft niets met de dieren zelf te maken, maar alles met mensen en hun veel te snelle oordelen over zaken waarover ze niet of nauwelijks zijn geïnformeerd.
We mogen blij zijn met een instelling als Daalhoeve midden in onze wijken, een instelling die niet alleen zorg draagt voor mensen die deze zorg nodig hebben, maar ons daarnaast juist toegang geeft tot de extra informatie die zulke exoten ons verschaffen. De wereld wordt steeds kleiner; we gaan steeds verder met vakantie en komen zo in aanraking met zaken die hier niet voorkomen. Daardoor denken we veel, misschien wel alles, over onze wereld te weten, en dat klopt natuurlijk niet. Een boerderij als Daalhoeve geeft ons juist de kans om af en toe iets anders op te snuiven dan het onmiddellijk gekende en draagt daarmee bij aan de verscheidenheid die broodnodig is in een zich almaar verkleinende wereld.
Ik denk dat het niet te veel gevraagd is als ik hier een oproep doe aan iedereen om zelf ook zorg te dragen voor zulk een unieke instelling als boerderij Daalhoeve. Het zou immers doodjammer zijn als zij zichzelf en hun dieren, en alles waarvoor zij staan, zouden moeten verschansen achter hoge muren omdat een enkeling meent te kunnen oordelen over zaken waarover hij niet voldoende weet.
In drie volgende artikelen zal ik telkens ingaan op de drie verschillende uilensoorten die we in de toekomst in boerderij Daalhoeve aan het werk kunnen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten