Pas toen de dood intrad was ze weg
hoewel ze al eerder afscheid had genomen
zichzelf had opgesloten in haarzelf
waar het niet wilde wennen
er niet meer zijn
Moest ook ik verder zonder haar
zoals zij zonder mij
ergens in het zwart waar ze was verzeild
zonder er te zijn geraakt
Er te zijn geplaatst of verbannen
zo voelde dat
Zonder afscheid omdat er geen afscheid is
nadat je jezelf verlaat
alles gedwongen achterlaat
Was ze weg
en toch bleef zij
bij mij
liepen wij samen de weg nog te gaan
zo nodeloos doelloos dat denken over bestaan
Omdat het bestaan niet bestaat
nergens over gaat
behalve samenzijn
en precies dat doet pijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten