Urgent

Voor zover ik weet betekent het woord urgent: onmiddellijk noodzakelijk. Ik weet niet of Van Dale het daar helemaal mee eens is, en eerlijk gezegd heb ik ook geen zin het op te zoeken. Maar volgens mij betekent het niet iets dat wel een jaar kan wachten. Of toch?

In woningland blijkt dat een heel normale periode voor urgentie. Inschrijven en rustig een jaar onder de brug voordat je aan de beurt bent. Pardon? Ja hoor, en het vreemde is dat we het met ons allen accepteren, of er toch tenminste schouderophalend aan voorbijgaan.

"Maar ik heb urgent aangekruisd, mevrouw?" "Dat zie ik. Dat is dan €40 inschrijfgeld graag."

Een illustratie van de waanzin van onze samenleving, en het kan best zijn dat er geen mouw aan te passen is. Dat we met te veel op een te klein stukje grond leven. Maar classificeer het dan verdomme niet als urgent!

Urgentie betekent ook dat je heel rijk moet zijn. Want er is niet één bureautje, maar tientallen waar je je kunt inschrijven als je tenminste de kans niet wilt missen om een maandje vroeger onder die brug vandaan te zijn. En toch heeft het met geld niets te maken. Ik, bijvoorbeeld, accepteer het hele scala: kamer, studio, appartement, huis met tuin. Het kan me niet schelen zolang het binnen mijn budget past, en dat budget is helemaal niet zoveel verschillend van het gemiddelde nu ik een baan heb. De wachtlijst blijft, al breid ik het te doorzoeken areaal nog zo ver uit. "U moet rekening houden met 6 maanden tot 1 jaar, meneer. Dat is dan €40."

"Maar op uw website adverteert u honderden mogelijkheden, per direct te aanvaarden. Ik wil DIE wel!" 

"Er zijn ook honderden wachtenden voor u."

"Waarom adverteert u ze verdomme dan? Dat is misleiding. U zegt dat u iets heeft aan te bieden, maar uiteindelijk heeft u niets. Alles is al vergeven. Er zijn bedrijven om minder veroordeeld, weet u dat?"

Geen verpinken, niet verblozen. Met schaamteloos geopende hand wachten op mijn €40. De woningmarkt is een melkkoe: litertje na litertje tankt het kannetje vol zonder te hoeven leveren. Je kiest immers maar één keer na dat jaartje wachten. Blij en opgelucht om eindelijk van straat te zijn...