Ik ben aan een nieuw boek begonnen en zal hieronder regelmatig de laatste aantekeningen posten.
Hebzucht heeft ons ertoe gebracht alles zoveel mogelijk te kaderen, te vangen binnen een irreëel web, wankel als een kaartenhuis en gebaseerd op zelf benoemde waarden om te exploiteren en te commercialiseren ter meerdere eer en glorie van dat andere wankele begrip: welvaart. Dat zal ook de eerste peiler zijn die onder het mensdom zal worden weggeslagen omdat het op niets van waarde is gebaseerd, waarmee ik bedoel dat het voorbijgaat aan de werkelijke waarde.
Wij, de mens, zijn, zeker gedurende de laatste eeuwen, zo gefocust op het verzamelen van materie, dat we daardoor onze eerste levensbehoeften uit het oog dreigen te verliezen, of zelfs al verloren zijn. Onze kapitalistische economie heeft zich inmiddels meester gemaakt van voedsel en water, en in zekere zin van de lucht die we inademen, waarvan de mate van vervuiling mee wordt bepaald door het economisch haalbare. Het zou immers te ver voeren als grote delen van de mensheid zouden omkomen door de verstikkingsdood omdat daarmee ook evenzoveel consumenten verloren zouden gaan. Klinkt dit cynisch? Bedenk dan dat de mens een cynisch wezen is. Ontstaan in een paradijs omdat alle denkbare bronnen overvloedig aanwezig waren, heeft hij er in de loop van de geschiedenis een voorportaal van de hel van weten te maken, waarin veel beschikbare bronnen met uitsterven zijn bedreigd, en tenminste al lang niet meer voor iedereen toegankelijk zijn. Verdeeld in meerdere kampen: Zij die teveel hebben, Zij die hebben, Zij die weinig hebben, en Zij die helemaal niets hebben, is het beeld van de tegenwoordige kapitalistisch neo-liberale economie, een systeem van gelegaliseerde uitbuiting, ten behoeve van m.n. een kleine minderheid.
Het is immers niet meer dan logisch dat, wat je ook als gangbare waarde neemt, de hoeveelheid ervan beperkt is, en dat wanneer je het leeuwendeel ervan onderbrengt bij enkelen daaruit onvermijdelijk volgt dat de grootste gemene deler armoe lijdt volgens de definitie van die gangbare waarde. En het kan nog gekker. Niet alleen heeft de mens die waarde toegekend aan zekere, tastbare grondstoffen, hij is zelfs zover gegaan in zijn almachtige arrogantie om de neerslag van die waarde te abstraheren tot fictieve waarde om te kunnen speculeren, zodat, deze alleen op papier bestaande waarde kan worden opgekrikt tot overmaats uitgerekte proporties. Dat dit regelmatig tot een crisis leidt neemt hij voor lief in zijn ongebreidelde drang naar meer bezit t.o.v. van de ander. Dat die ander tegen dit systeem niet in opstand komt is te danken aan alweer een fictieve belijdenis: de mogelijkheid van elk individu om bij die groep te horen met de grootste waarde, of toch tenminste belangrijk mee te delen in die waarde. Dat dit als algemene deler mathematisch onmogelijk is hoeft geen betoog. Immers, als elk individu evenredig deel zou hebben aan die welvaartskoek daalt automatisch de waarde van dit product. Welvaart, zoals gedefinieerd, kan nooit voor iedereen zijn, maar altijd voor een minderheid omdat de welvaart van die kleinere groep moet worden gedragen door een bredere onderlaag. Binnen ons huidige systeem zal altijd een meerderheid moeten bestaan om te worden afgeroomd d.m.v. b.v. goedkope arbeid of andere vormen van uitbuiting. Denk je die onderlaag weg dan stort onvermijdelijk het waarde systeem zoals gekend in elkaar…
