Waarom verheffen wij ons tot de overtreffende trap van leven?
Schuilt hierin het hiernamaals, de ultieme afrekening
omdat het telkens weer naar vernietiging leidt?
Is dat waarom wij zijn, omdat alles ooit moet vergaan?
Het regent goede doelen die zo goed niet zijn
omdat het illustreert hoe weinig wij om elkaar geven
zolang goede doelen nodig zijn is blijkbaar niet vanzelfsprekend
dat de een de ander steunt zonder dat het is georganiseerd,
zonder dat wij ons smoel vertonen voor een afkoopsom
die anderen in de kou laat staan zodra het actualiteit is geweest.
De keuze is aan de democratie, wordt gezegd
maar wat valt te kiezen uit wie zichzelf benoemen,
een zeteltje bemachtigen om hun kont te draperen,
kiezen wij tegen onszelf als gekozenen hun eigenbelang verdedigen.
Angst voor chaos laat ons stemmen
zoals een kind dat angst voor het donker heeft
kruisen wij massaal het hokje van onze keuze
om gekozenen in staat te stellen ons te koeioneren.
Wat is vrijheid waard in zulk democratisch bestel?
Dan liever chaos om het eigen boontje te doppen
omdat chaos niet chaotisch is wanneer mensen leren denken
leren zij ook de waarde van de ander waarderen
zodra angst voor die ander verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten