zaterdag 5 januari 2019

Epos over de mens XX


Weet je; we gaan dood, of geloof je het niet?
Kan niet verdommen wat je eet of drinkt, welke dokters je bezoekt;
het is ons lot om dood te gaan, al probeer je het nog zo te rekken
met gezonde voeding die je niet meer mag eten
omdat zelfs het gezondste uiteindelijk je dood betekent
omdat zelfs in het gezondste stoffen zijn te vinden
welke tenslotte bijdragen aan dat je vergaat.
Er is maar één manier om gezond dood te gaan:
stoppen met eten en drinken tot je ons verlaat.
En dan nog kruipt er lucht in je longen, vergiftigd je systeem
met lullig kleine partikels die je langzaam smoren
tot het tot over de oren in je zit, je wurgt
met d’een of andere ziekte die je van te leven krijgt.

Waar het leven scheten laat boeren de doden
op hun akker, makker naast makker kwaakt een eend
de vijver bijeen en vluchten gans de ganzen
overhaast naar het zuiden nu de winter komt en gaat
de lente nog even blijft verpozen
voordat de zomer ons verschroeit,
zijn winden blaast van aangezicht tot aangezicht,
tenslotte zwicht voor een nieuwe herfst
die niemand ooit nog heeft gezien
omdat bladeren niet willen vallen,
in plaats daarvan ten hemel stijgen
op het lang aanhoudende waaien
draaien kraaien hun rondjes in het zwerk
dat leeg lijkt zonder vliegend tuig
dat ons moest bedienen van zon, zee en strand
voor een habbekrats, of hooguit een appel en een ei,
maar die tijden zijn voorbij nadat de laatste was geland
op het door mensen verlaten strand
waar nu weer scholeksters en meeuwen dansen
met elkaar en met andere pikkedieven 
de laatste kruimels van ons allerlaatste broodje klieven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten