The old Perlwachter rises
overhead with his more then seven foot but spread his arms in a gesture of
surrender while he watches both dogs carefully. Tork lowers the threatening
stick but keeps his hand on the knife. The inexplicable situation is weird
enough to be alarming. In the middle of a silent and lifeless Garden of Eden
suddenly rises an elderly out of nothing. He didn’t come over or around one of
the hills but suddenly appeared. However Tork watched the spot he didn’t see
the gray-haired approaching, like he materialized from nothing.
The old, in spite of his imposing
length, looks far above a hundred but emits a no denying strength whitch makes
Tork cautious, even more thanks to the worrying behavior of the dogs who know
normally.
- ‘Welcome’; Perlwachter repeats
softly.
- ‘You know my name!’
It is impossible for Tork to
repress the hostile sound in his voice.
- ‘Indeed’; the old man smiles. ‘Your
name is known. You were expected.’
Surprised Tork releases the knife.
The dogs yelp softly, don’t
threaten anymore but stay alert, ready to interfere.
The gray-haired knows.
- ‘Can you leash your dogs so we
can talk with each other in all peace?’
Tork nods. As long as he doesn’t know what Methuselah has in mind it
doesn’t seem advisable to restrict their freedom.
- ‘You don’t trust.’
3
De oude Perlwachter torent met ruim twee meter ver boven hen uit maar
spreidt de armen in een gebaar van overgave terwijl hij beide honden waakzaam
in het oog houdt.
Tork laat de dreigende stok zakken maar houdt de hand op het mes. De
onverklaarbare situatie is vreemd genoeg om alarmerend te zijn. Midden in de
stille en van leven verstoken Tuin van Eden rijst plotseling en vanuit het
niets een ouderling op. Hij kwam niet over of rond een heuvel maar was er
ineens. Hoewel Tork naar de plek keek zag hij de grijsaard niet naderen, alsof
hij materialiseerde uit niets.
De oude, die ondanks zijn imponerende lengte, ver boven de honderd lijkt,
straalt een niet te ontkennen kracht uit die Tork behoedzaam maakt, nog
versterkt door het verontrustend gedrag van de honden die het doorgaans wel
weten.
- ‘Welkom’; herhaalt Perlwachter zacht.
- ‘U kent mijn naam!’
Het is Tork onmogelijk de vijandige klank uit zijn stem te weren.
- ‘Inderdaad’; glimlacht de oude. ‘Uw naam is bekend. U werd verwacht.’
Van verbazing laat Tork het mes los.
De honden janken zacht, dreigen niet meer maar blijven waakzaam, klaar om
in te grijpen.
De grijsaard voelt het.
- ‘Kunt u uw honden vastmaken zodat wij in alle rust met elkaar kunnen
spreken?’
Tork schudt ontkennend. Zolang hij niet weet wat Methusalem van plan is
lijkt het niet raadzaam hun vrijheid te beperken.
- ‘U vertrouwt het niet.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten