WANDERBACH page 154

He is interrupted by the steward: ‘Excuse me sir, but the duchess asks if you want to give her the pleasure of the first dance.’ Tork smiles inside. He knows her all too well, so dominant and flirting, and imagines how she formulated the message: ‘Tell him that I demand the first dance tonight!’  He admires the messenger.

- ‘That’s all right.’ The steward can hardly suppress his joy; with a denial back to the duchess is unthinkable and he bends deep.

It’s starting to dawn when Tork leaves the deck and followed by the dog walks to the elevator. All deck chairs empty until tomorrow morning the first sun beams appear. He enters one of the bars, the one he prefers because of the jazz that is played day and night. The dog follows and the bartender nods.

- ‘As usual, sir?’

- ‘That’s fine, Henri’, and watches the man mixing acrobatically a cocktail. Like always it isn’t busy; some couples in dimmed alcoves; two girls at the bar who try to grab his attention smiling. Tork is in a good mood and asks polite what they want to drink.

- ‘Got some tan today?’ They laugh coquettish.

- ‘We didn’t thank you yet for allowing us to come along on your boat.’

- ‘Ship’, Tork adjusts. ‘A yacht and everything that’s bigger is called a ship. Boats are fishermen vessels, or small things like rowing boats. Besides you find a lot of boats with the marine. How big a frigate ever will be, there are always stubborn sailors that keep calling it a boat, but as soon as luxury is involved it’s called a ship.’ They stare with open mouth.

- ‘Ship’, both stammer. ‘Thanks anyhow.’ 

Hij wordt gestoord door de steward: ‘Excuseert u mij meneer, maar de hertogin laat vragen of u haar het plezier doet haar de eerste dans te gunnen.’ Tork glimlacht inwendig. Hij kent haar maar al te goed, zo dominant en flirtgraag, en stelt zich voor hoe ze de boodschap formuleerde: ‘Zeg hem dat ik vanavond de eerste dans verlang!’  Hij bewondert de boodschapper.

- ‘Dat is goed.’ De steward kan zijn vreugde nauwelijks onderdrukken. Met een afwijzing naar de hertogin is ondenkbaar en hij buigt diep.

Het begint te schemeren wanneer Tork het dek verlaat en gevolgd door de hond naar de lift stapt. Alle dekstoelen leeg tot morgenvroeg de eerste zonnestralen verschijnen. Hij gaat een van de bars binnen welke zijn voorkeur heeft omdat er dag en nacht jazz wordt gespeeld. De hond volgt op de voet. De barman knikt.

- ‘Als gewoonlijk, meneer?’

- ‘Doe maar, Henri’, en kijkt hoe de man acrobatisch een cocktail mixt. Zoals gewoonlijk is het niet druk. Wat stelletjes in schemerige alkoven. Twee meisjes aan de bar die glimlachend zijn aandacht proberen te trekken. Tork is in een goede bui en vraagt beleefd wat ze willen drinken.

- ‘Nog wat kleur opgedaan vandaag?’ Ze lachen koket.

- ‘We hebben u nog niet bedankt omdat we mee mochten op uw boot.’

- ‘Schip’, verbetert Tork. ‘Een jacht en alles wat groter is heet schip. Boten zijn vissersvaartuigen, of notendopjes zoals roeiboten. Verder vind je bij de marine veel boten. Hoe groot een fregat ook is, er zijn zeelui die het hardnekkig een boot blijven noemen, maar zodra er luxe aan te pas komt heet het schip.’ Ze staren met open mond.

- ‘Schip’, slikken ze allebei. ‘In elk geval bedankt.’